Hayat bekleyişlerle dolu...
Gidenler gelenler ile geçiyor ömürümüz,
Yada bekleyişler ile uzaktakilerin özlemiyle...
Kaybedilen zamanlar daha bi koyuyor insana...
Kendini; ada gibi hissediyor insan, yanız ve bekleyişte...
Beklenenler coğu zaman deyişmekle birlikte, hep aynı şeyler dönüp duruyor yürekte
Bazen bir bebeğin gülüşünü beklerken
Bazen uzaktaki sevdiklerimi bekliyorum
Bazen hayatın içinde kaybolanları görüp kıskanıyor,
Bazen kendi hayatıma mutlu oluyorum ama
Hep bekleyiş, hep gidenler, hep gelenler,
Bir soluklanıp gidenler ve bıraktıkları acılar
Eskiden bir mektup 6 ayda gidermiş, gideceği yere
Şimdi öyle mi ya ama genede özlemleri dindirmeye yetmiyor işte