Translate

21 Kasım 2007 Çarşamba

TEDAVİ GÜNLÜĞÜ 3

21.11.2007

Haftasonu yapılan doktor muayenesinden sonra hormon üreten bir kistimin olduğunu öğrenmiş bulunmaktayım. İlk tepkim "o da ne ki? ben bunu hiç duymamıştım" oldu. Oysa sahip olduğum kist nerdeyse bir senedir benimle beraberdi. Doktor bu yorumuma" bu ,o kist olmaya bilir "dedi. Hadi bakalım bir çıkmaz ve bir ilaç daha ( tabi hormon ihtiva eden) ve bana durumu açıklayamacak kadar meşgul olduğu içinde ordan ayrılmak zorunda kaldım. Ayrılmadan önce aldığım ilaçla ilgili şıklar sunuldu.
Birinci şık ; ilaç alırken adet görme durumunda ilaç kesilip; ikinci gün doktor kontrolüne gidilecekti ki bu durum ilaç bitmesine rağmen gerçekleşmemesinden dolayı elendi. İkinci şık ; ilaç bitip bir hafta geçmesine rağmen, hala bir gelişme olmazsa bu sefer hastaneye gidilerek kistin içi boşaltılacak. Sanırım bu şıkkı değerlendirmeye almak gerekiyor. İşin garibi ; hergün durumu ailem sorsa bir dert sormasa ayrı bir dert çık işin içinden. Bir hafta daha umutla beklemek dışında yapılacak birşey yok....
Cuma günü, hiç arebesk dinlemediğim halde Orhan Gencebayın " Batsın bu dünya" şarkısı eşliğinde ağladım. Şarkıyı kaç kere başa alıp dinlediğimi hatırlamıyorum. Artık durumuma mı ağladım, yoksa cevremdeki herkesin benden daha dertli olmasına mı ağladım bilemiyorum. Bir ara eşim odaya kafasını uzatarak" rakıda istermisin" dedi
-Elifin Norveç derdi var
-Halamların yazlıktan geldikten sonraki yerleşme derdi
-Annemle babamın ayrı dertleri
- İş çıkışı bir arkadaşımı teselli etmek zorunda kaldım durumlarımız aynıydı. Ama onun tedavisi kistlerinden dolayı yarıda kesilmişti ve ağlamaktan kendini bitirmişti. Bir yandan onu teselli ederken diğer yandanda söylediklerimi bu durumda ben olsaydım ne tepki verirdim diye düşünmeden de kendimi alamadım. O kadar çok ağlıyordu ki....
-Almanyadan başka bir dernek üyesi İstanbula tedaviye gelecek kalacak yeri yok birde ona yer araştır....
-Hiç alakam olmadığı halde patronumun bir önceki toplantı sıkıntısını üzerime kusması, ona bu kadar sinirliyken niye çay söylemeyi akıl edememişim. İyide o sinirle ben size çay getirsem kafama geçirmezmiydiniz diyemedim tabi....
Sanki benim sıkıntım kendime yetmezmiş gibi bir aydır hormon hapı alıyorum ama şirketteki en güleç yüzlü hayatı en düzgün benmiş gibi geziyorum içimi bir bilseler....
O bitti eşime günü anlatırken tutulduğum gülme kırızının üzerine bir telefon...Yaptığım uçak rezervasyonunun biletleri gönderilmemiş hadi araştırdım meğer biletler alınmamış çığlık atmak geldi içimden aslında gün ortası takip etmem gerekirdi ama tamamen aklımdan çıkmış.
Yemek yapılacak ( dışardan birşeyler söylemekten midemiz kurudu), birde dün akşam et çözülsün diye dışarı çıkarmışım birde onu dışarda unutmamışmıyım. Yemek yapmak lazım, ütü yapmak lazım , sabah kalkmak için 10 da yatmak lazım, iyide saat 23:00 olmuş.
aaaaaaaaaa bu kadarı da fazla ama bu ne ya, sabır taşı olsa çatlar.

14 Kasım 2007 Çarşamba

TEDAVİ GÜNLÜĞÜ 2

15.11.2007


Bugün 41. gün ve hiç bir belirti yok, çevreden gelen gebelik testi isteklerine içten acı bir gülümsemeyle geçiştiriyorum. Ne zor bir durum Cumartesiyi bekliyorum neler olacak diye, bir kaç panikleme durumunu dernekteki arkadaşlarım yardımıyla atlattım. Merak içerisindeyim cumartesi doktor ilaç verip durumu mu düzeltecek yoksa testler yapıp durumu mu anlayacak.

beynime bir sürü düşünce gene üşüşmeye başladı. Tedaviye başlamasam mı ? belki de bu tanrısal bir uyarıdır. Mars geri gitmeye başlamış, bu işlerde biraz zorlanma demekmiş, eğer bu doğruysa yanlış bir zamanlama olmuş demektir. Biraz zayıflasam, yoga yapsam, hayıt toyumu hapını bir süre kullansam, sıgarayı bırakıp, iyi beslensem, önümüz kış hamilelik nasıl olur ki, ay menepoza giriyor olmayayım eğer öyleyse dönör fikri nasıl olur............ şirketin yılbaşı balosu var şimdi hamile kalırsam orada ne yaparım, çalışmayı çok seviyorum şimdi hamile kalırsam işten ayrılmam gerekecek.......... Görüldüğü üzere düşünceler git gide saçmalama boyutunda devam ediyor.

Dernekte herkez birbirinden öyle destek alıyor ki birimizin frene basması diğerlerinide etkiliyor sanırım. "Beklesem mi?" dediğimde herkes sakın bırakma mesajları atmaya başaladı. Belkide doktor bu ay tedaviye almayacak beni belli mi olur...............

TEDAVİ GÜNLÜĞÜ 1

10.11.2007
Bir seneye yakın araştırmalar sonucunda kafamda belirlediğim Hastane ve Doktorlar arasından sonunda Amerikan Hastanesine karar verdim. Doktorumu çalıştığım firmadan bir arkadaşım önermişti fakat biraz araştırınca çevremdeki bir çok kişiden de aynı doktorun ismiyle karşılaştım. Aslında karar verme sürecim inanılmaz sancılı geçti ama halamların bana bu konuda verdiği inanılmaz destek ve yarattıkları inanılmaz güven nasıl anlatabilirim ki....
İlk aşamada doktor muayenesine gittim ve yaşadığım süreçleri anlattım, tedaviye başlamaya karar verirsem yapmam gerekenleri anlatan bir listeyele oradan ayrıldım. Hemşire ilaçları anlatırken ağlamaya başladım, gene aynı sürece giriyordum gene iğneler, gene bekleyiş, gene yeşeren ümitler. Aslında benimle aynı süreçleri yaşayanların anlayabileceği bir durum birde bu kadar net karar verip gittiğiniz bir doktor olmasına rağmen hala acaba doğru kararmı diye kabaran korkularınız.
Adetin 25 . günü kullanılmaya başlanacak ..... adlı bir ilaç
2. aşamada ise adetle birlikte doktor muayenesiyle birlikte tedavi ilaçlarına geçmem gerekiyordu
Fakat kullandığım ilacın bitmesine rağmen ben adet göremedim. Görülen bir durum olduğu söylendi????????? (çok sık olmasada) durum biraz sıkıcı bugün 36. gün ben beklemedeyim bekledikçe stresim artıyor. Bir de gebelik testi yaptılar, bir ara benle dalga geçiyorlar herhalde dedim. Doktor ilk muayenede "sende toplam 3 yumurta çıkar" dedi, ikinci görüşmede ise "yumurta durumun beni endişelendiriyor. Bana kaliteli iki yumurta versen yeter "dedi. Durum vahim mi? korkmalı mıyım? açaba ilk transferde çıkan yumurta kalitem söylendiğin gibi 1. kalite miydi? bu haftaya kadar durum oldukça kontorolum altındaydı ama bu hafta sonu bundan pek emin değilim.....
Bu akşam kasıklarımda biraz ağrı var......Bir de ruhsal hassasiyet eklenince bağıra bağıra ağlamak istiyorum. Eşim çok hassa onu üzmek istemiyorum, ağladığımı görürse çok üzülür biliyorum. Umarım onu baba yapabilirim.... Allahım yardım et.