Şifa ve Yaşam

Şifacılık üzerine sayfalara bakındığınızda yada buna yönelik çalışmaların tanıtımlarında insanların sanki yaptıkları işte mücize yaratacaklarına yönelik bir izlenime kapılırsınız. “İşte” dersiniz. Bu benim problemimin anahtarı olacak. Oysa ki gerçek mucize kendi içinizde ve onu ancak siz harekete geçirebilirsiniz. Hiç bir enerjinin, Yaradan’ın izni ve sizin iradeniz dışında müdahale etmeye gücü ve izni yok...

Aslında Blog’u oluştururken çıkış noktasını çok hesaplayarak yola çıktığımı söyleyemem. İçimdeki sesi dinledim ve yazıyorum... Bunun şifacılık üzerine bir paylaşım blogu olmasını düşünüyorum. Zamanlaşekilenecek sanırım…

Okuduğum bir kitapta;

" ...Olup biteni anlamaya, içsel çatışmalarınızı çözmeye ve rahatlamaya gayret etmiyorsunuz. Peki bu durumda içinizde büyüyen zihinsel yada duygusal basınç ne olacak? ..." diyordu.

İşte bu cümle, benim yaşamımı tam olarak açıklıyor sanırım.Yaşamın beni en sıkıştırdığı, en zorladığı noktada ise Reiki enerji ve meditasyonlar hayatıma girdi. Geçen süre içerisinde kendimdeki değişim ve gelişim inanılmazdı.

İçsel çatışmalarım, olup biteni anlamaya çalışma çabam, bugüne kadar yaşadıklarım, hastalıklar, duygusal boşluklar vb. Çoğumuzun yaptığı gibi hayatımın; bir bölümünde kurban diğer bölümünde de kurtarıcırollerinde gidip gelmelere neden oldu.

Hayatın bana sunduğu işaretleri takip etmeye başladığımda ise bana öğrettiklerini fark ettikçe içsel olarak değişim başladı.

Benim en çok ettiğim dua; "Allahım beni doğru zamanda doğru insanlarla karşılaştır" dır. Yaradan’ın ihtiyacınız olan insanları, en etkili olacakları zamanda karşınıza çıkarmasını dilerim. Hayat o kadar bilinmez ve karışık geliyor ki; bazen insanın en basit problemin bile çıkışını göremediği oluyor. Oysa ki hayatta problemlerin sadece bir çözümü yok. Aynı sonuca giden bir sürü yol var. Önemli olan doğru yolu bulmak ve en kısa sürede sonuça ulaşmak. Hayatınızın hiç farketmediğiniz, belki de farkettiğiniz ancak etkilerinin ne kadar derin olduğunu algılayamadığınız süreçleri var. İşte bu öyle zamanlar için okunmuş bir dua.

Sizlere şunları okudum, şu programlara katıldım demek istemiyorum ...

Ben sıradan , şifacılık yapan biriyim.

Bu akşama kadar "Şifanın, insanların birbirlerine tavsiye edecekleri, iyileşmeyi çevrelerinde gördükten sonra katılacakları birşey" olduğunu söyler dururdum kendime. Gene de bu kendimi teknolojik alanda anlatmamam için bir engel değildi. Sanırım paylaşım zamanıgeldi ve kendimdeki değişimi başkalarının da yaşaması için bir yerden başlamak gerekiyor...

Öğrenme değişimi, değişimde gelişmeyi beraberinde getiriyor. Bu hayatın her anında var.

İnsan öğrendikçe, hiçbir zaman “bitti”, “oldum”diyemiyor. Hayat devam ettiği sürece, öğrenme devam ediyor. Etmeli de…

Hayatımıza giren hiç kimse öylesine girmiş değil. Hayatta hiç birşey tesadüf değil. Sadece hayata dikkatlice bakmak gerekiyor.

Birine yardım ettiğinizi düşündüğünüz noktada bile öğrendiğiniz birşeyler muhakkak vardır. Dikkatle bakın...

Hayatın her anına dikkatle bakmaya başladığınız da ise tasavvuftaki son kapıya, azizlik mertebesine yada yüksek ruh olmaya bir adım daha yaklaşıyor insan. Adına ne derseniz o ve…

bu satırları okuyorsanız birbirimizden öğreneceklerimiz olabilir :))

Hayatım...

   Tam blogu kapatacağım gün, Kanada'dan bir mail aldım blogta ki konuya yönelik. Bu bir işaret olmalı dedim bir sürede daha mı kalsa. Yeni bir blog oluşturmuştum ve farklı bir konuda orda yazmaya başlıyordum.

Sonra dönüp yazdıklarımı okudum, ilk kez bu konu üzerine araştırma yaparken yazdıklarımla  karşılaşsam paniklerdim her halde.

 Burası benim içimi döktüğüm ve rahatladığım alandı. Yaşadıklarıma o kadar öfkeliydim ki...  Burda okuduklarınız, benim başıma gelenler en uç noktalar sanırım , kara mizah gibi sanki ...

 Endometriozis kistinde başıma en kötü ne gelir diye düşünüyorsanız okuyun,   okuyup paniklemeyin yada hiç okumayın gerçekten....
Buram buram karamsarlık , hüzün dolu...

IVF ve Endometriozis ile uğraşıyorsanız aslında duygusal anlamda zorlayıcı ve yıpratıcı bir yol...

Şöyle bir baktım da hayatım değiştikçe, buraya yazmayı bırakmışım. İlk başta işten çıktım. Çalışmak; bebek noktasında ki kaçışım, güvenli alanımdı. Oradan ayrılınca 4. tüp bebek denemesi için nerdeyse 6 ay doktor kontrolünde yumurta takibine girdim ve en uygun zamanda yumurta toplandı ve transfere bile gidemeden başarısızlıkla sonuçlandı. Uzunca bir süre bu konudan uzaklaşıp, yaşamaya odaklandım.
Bu konu üzerine görüştüğüm arkadaşlarımla görüşmeyi kestim, bu konuyu tamamen kafamdan atmak istedim. Bir de bakmışım ben artık bu konudan çok uzaklardayım. Buraya yazacak ta pek birşeyim kalmamış. Bir ara oldukça fazla mail aldım blogu okuyan arkadaşlardan, elimden geldiğince yardımcı olmaya çalıştım umarım olmuşumdur.

Neyse konumuza dönelim,  bunca  yaşanmışlık, hüznün ve göz yaşının sonucun da geldiğim nokta tatminkar bir hayat ve dengeli, huzurlu bir yaşam ....

Öncelikle; anne olamadım, 4.deneme sonucunda sağlıklı yumurtayı oluşturamadı vücudum ve artık bu sevdadan vaz geçip hayata dönemeye karar verdik.
 Tüp bebek yok, doktor kontrolleri yok bunalım ve depresyon yok... Bir çok seçeneği düşündük ve hayatımız da çocuk olmazsa da olur dedik ve bir kedi aldık.

 

 Adı pufy benim minik kızım :))) ki kendisi 2,5 yaşına girdi.  Annelik duygumu ve bir bebeğe bakma özlemim giderdi. Olur mu ? öyle şey diyorsunuzdur. İnanın oluyor hem de çok güzel oluyor bir bebeğe bakacak enerji ve sorumluluğu kendiniz de görüyorsanız evlat edinmek daha iyi bir seçenek tabi...
Pufy evmizin havasını değiştirdi. Oyun oynuyor, komik yatıyor derken bir bakmışız eve hareket gelmiş, gülmeye başlamışız:) pufynin doğuştan bir göz problemi vardı ve onunla süreli ilgilenmem gerekti,  ayrıca pufy anne oldu. Onun doğumuna tanıklık etmek inanılmazdı.  Şimdi pufy onun yavrusu köpükle kocaman bir aile olduk:)
Başka ne oldu derseniz; işten çıktıktan sonra süreçte bir yıl şifa meditasyonu yaptım. Af çalışmalarına katıldım. Bu konuda okuya bileceğim bir çok kitap okudum. Öğrendiklerimi de dini açıdan inceledim. Bir sürü şey birbirini takip etti Reiki 2 aşamaya geçtim, Yaşam Koçluğu eğitimi aldım ve sonuda şifacılık yapmaya başladım.
Resim yapabildiğimiz farkına vardım:) ...vs

Hayatın çocuksuz da oldukça tatminkar olduğunun farkına vardım. Sanırım denge nokta mı buldum. Meditasyonlar da 7 yaşındayken ben asla çocuk yapıcam diye büyük bir laf ederek kendimi bu konuda kitlenmiş olduğumu fark ettim. Sonuç olarak çocuk olmamasına rağmen  acıda duymayarak  eşim ile olabildiğince dolu bir hayatı yaşamaya başladık...
Hayatımıza kocaman bir beyaz sayfa açtık ve şimdi onu dolduruyoruz...